-Fica tranquilo, meniño-

Fica tranquilo, meniño;

fica tranquilo, corazón;

fica tranquilo, cachirulo

que a lúa sempre se pon.

Durme tranquilo miña ialma,

durme tranquilo na calor;

durme tranquilo meu anxo

que mañán sairá o sol.

Canta tranquilo ao espertar;

canta tranquilo no solpor;

canta tranquilo miña xoia:

hoxe o sol por ti vai cantar.

E se as nubes o ocultasen

ou quixeran eiquí ficar,

fica tranquilo, cachirulo,

fica, que todo ha pasar.

-O eco e a montaña-

E faleille á montaña

(e) contestoume cun eco;

ao eco repliqueille

e enmudeceu ao lonxe.

Aos séculos calados

arrinqueilles seu abrigo.

Simularon non verme

e derrubarme sentín.

Da pouca maña verbal

que asomou a meus beizos,

toda, a puiden rexeitar,

mais toda quedou dita.

E en canto poida arrincarme o peito

e xermole no sospiro unha esperanza

volverei falarlle á montaña,

ou espreitareille á espera dun eco.