Poesía de Rosalía de Castro -¡Terra a nosa! (poema VI)-

¡Sí, sí! Dios fixo esta encantada terra
   pra vivir e gozar;
pequeno paraíso, este é un remedo
   do que perdeu Adán.
Este plácido sol que nos aluma,
   estes aires do mar;
este tempre soave, estas campías
   que non teñen igual;
esta fala mimosa que nós temos,
   de tan doce solás,
que non sabe decir sinón cariños
   que hastra os corazóns van;
esta terra, non hai duda..., Diola fixo
   pra ser amada e amar.
¡Ei, Galicia, a que dorme soños de ánxel,
   e chora ó despertar
bágoas que si consolan as súas penas,
   non curan os seus mals!