no infinito escóndeste
cal segredo nunha palabra.
Oh!, delicada ti, ollos pardos!
que na miña ialma agochas versos
e nos meus versos sensacións!
Remata xa de iñorarme
e deixa ao meu corpo saciarse
de plena dor!, ingrata.
Consumidas as derrotas xa,
consumidos os desexos?
Xa saberás que espero
se esperar é cruzar os brazos.
Lúa, ti esculcarás a súa senda
e dirasme se aínda recorda
cómo mirarme aos ollos.
...Ti, a triste frol da miña espera.
Ningún comentario:
Publicar un comentario