-O cántaro-

Foi tanto o cántaro á fonte
que rematou coa súa estrutura erosionada.
Xubiloso e cheo de vida,
en mala hora esvararon as desgrazas.

Desquiciou a súa soa existencia
nun fluído de odio inconsciente.
Foi tanto o cántaro á fonte...
E ata a fonte sentiu mágoa.