-... por ti-

Mintes se cres que nunca chorei,
se cres que o meu lume está calmo,
se cres que un futuro é mellor que un pasado.
Se dis que nunca me falaches cos ollos.

Denuncias a calma coa que saes
... e iso doe;
fas que sinta como o meu tempo arde
sen un mal sentimento firme.

Cústame calar tanta amargura,
levar tan só o calvario desta tortura.
Axúdame a suxeitar a miña cruz
que eu agarrarei a túa dor coa miña ialma.

Logo créome casado coa soidade
e a xente rabúñame tanta fortuna,
pero amarro forte a miña causa perdida
e azouto a miña mente con quen me deu morte.

E álzase o camposanto en vitoria,
traga a terra os meus pensamentos.
E sei que non me virás a visitar
ata que saibas por qué morrín...