luns, 8 de xuño de 2020

-Na branca néboa-

Na branca néboa
que empaña o espello
baila senlleira
a miña soedá
branca e morena
e se morena pena
e se pena na mente
na mente vivirá.

Na branca noite
(de) negra bagaxe
de doce e triste
silenzo apuro
un novo salaio
desoíndo un novo alento
que de min foxir quere,
que de min afastarse.

Na branca mar,
no escuro día,
no inmenso ceo
hei de coroar
machuca a ialma
por machucados versos,
caducando lembranzas
que no peito aniñaron.

Na branca néboa,
na branca noite,
na branca mar;
no escuro día
negra bagaxe.
No teu pensar.
No meu penar.