Nunha mañá de inverno
no momento de espertar
crin que as túas meixelas
queríanme bicar.
Meus beizos esquezidos
quixéronte namorar...
só atoparon baleiro,
non os puiden consolar.
Tódalas noites de luar
heiche cantar amores
que a meu querer te acheguen,
de min che fagan prendar.
I ,se é que non hai lueiro,
ata o mencer hei cantar
á espera de espertares
sorrindo co teu mirar
nunha mañá de inverno
no momento de acordar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario